Dag lieve opa

Al een tijdje niet geschreven. Een tijd waarin wel heel veel is gebeurd. Kerst, Nieuwjaar. Een tijd dat je met familie en vrienden omringt bent. Dit jaar was het dus wel anders. Ver weg van iedereen, en vooral ver weg van de laatste kerst met mijn lieve opa. Daar wil ik heel even bij stil staan voordat ik verder vertel over mijn avonturen.

Gisteren, maandagavond 6 januari, is mijn opa overleden. Een naar bericht wat nog even moet bezinken. Geheel onverwacht kwam het niet, maar het is toch wel een klap in je gezicht. Zeker omdat ik er nu niet bij kan zijn met afscheid nemen. Maar in gedachten ben ik bij hem en mijn familie.

Lieve opa, heel veel liefs uit Afrika, you’re my hero! Ik zal je ontzettend missen.

Ondanks alles heb ik een fijne vakantie achter de rug. We hebben twee weken lang rond gereisd in Ghana en veel van het land gezien. Vooral een hele andere kant hebben we ontdekt.

We hebben wilde aapjes gezien, onder een waterval gestaan: het was er ontzettend druk maar wij waren de enige blanken waardoor iedereen ons op de foto zette ipv de waterval, we hebben Afrikaanse jurken laten maken, de voetjes van de vloer bij een ‘drinking spot’, Hollandse appeltaart gebakken met kerst (volgens mij vonden onze Ghaneze vrienden dat niet zo’n succes... Vonden wij niet erg want hadden we extra meer), op 40 meter hoogte tussen de boomtoppen lopen over gevaarlijk uitziende hangbruggen, oude ‘kastelen’ (historische slavenforten, helaas ook van de nederlanders geweest...), op het strand gelegen, in de zee gezwommen, meneer de kakkerlak om 2 uur ‘s nachts uit onze kamer verjaagd nadat die over amanda’s haar was gekropen en het hoogtepunt: Oud en Nieuw. Kerst was totaal anders, dat hebben we vooral in de kerk gevierd met veel zang en dans maar na een paar uur gaat dat wel een beetje vervelen. Gelukkig hadden we wel hele lieve mensen om ons heen en hebben we weer veel nieuwe, dierbare vrienden erbij.

Oud en Nieuw hebben wij doorgebracht in het kustplaatsje Cape Coast, heel toeristisch dat wel, maar dat is ook volkomen logisch: palmbomen, wit strand, afrikaanse vissersbootjes voor de kust. Het Afrika wat in de reisgidsen staat omschreven. Het was dan ook zo bijzonder om iedereen een gelukkig nieuwjaar te wensen terwijl we op het strand naar het vuurwerk stonden te kijken met een zomerse cocktail in de hand.

We konden het niet al te laat maken aangezien het dan niet meer veilig is om over straat te gaan. Maar bij het hostel wachtte de ontzettende aardige hotelmanager op ons, genaamd Fiifi (ontzettend stoere mannennaam!), en hebben we palmwijn met hem gedronken. Helaas vonden we de palmwijn niet een heel erg success maar om half 4 lagen we dan toch heerlijk te slapen in ons bedje.

Uitslapen was er helaas niet bij, want de eerste dag van 2014 zouden wij weer terug reizen naar het hoge, droge noorden. Een reis waar we 22 uur over hebben gedaan. Het was vooral heel veel wachten want de bussen vertrekken vaak pas wanneer ze vol zitten. De nachtbussen zijn hier in Ghana niet aan te raden als je ook maar een beetje ziek bent. Helaas waren Amanda en ik dat dus wel en hebben we de hele nacht geen oog dicht gedaan en plastic tasjes vol gespuugd. Wat waren we blij toen we om 5 uur smorgens aankwamen in Tamale waar we nog twee uur moesten wachten voor onze bus naar Bolga. Maar ik had het gehaald. Ik was op tijd voor de verjaardag van mijn host mama, Florence.

Toen ik over het zandpad liep naar huis kwamen mijn kleine zusjes opo mij afgerend. Stiekem had ik mijn familie wel een beetje gemist en het was fijn om te weten dat ze mij ook hadden gemist.

Ja, het was fijn om weer even een normale douche en wc te hebben maar ik moet zeggen dat ik al aardig gewend ben aan het Afrikaanse boerenleven. De varkens begroeten mij nu ook vriendelijk wanneer ik naar de ‘wc’ loop.

Het is hier gebruikelijk dat je kadootjes meebrengt wanneer je bent weggeweest. Aangezien ik een absurd grote familie heb, heb ik niet voor iedereen apart wat gekocht maar had ik een kampeerlamp (op zonne-energie en mét ingebouwde radio), kalender van 2014, fles whisky en een doos vol koekjes meegenomen. Hoe simple kan het zijn? En ze waren er zo ontzettend blij mee. Met iedereen zaten we om de lamp de eerlijk verdeelde koekjes op te eten, ieder had er 3 en de whisky werd bewaard voor later, wanneer de kinderen op bed lagen. Het was een ontzettend gezellige avond!

Ondanks het verlies van mijn opa, weet ik dat 2014 een prachtig jaar gaat worden. Het zal niet makkelijk zijn maar ik zal in ieder geval genoeg beleven! Ik wens iedereen een geweldig mooi jaar. Of hoe ze het in Accra zeggen: Avi cha po!

Liefs,

Ahmouahma